In het Financieele Dagblad van 15 februari stond een artikel (‘Ketens rukken op in de tandzorg’1) waarop gereageerd werd door diverse collega’s – en ook door patiënten. De vraag was of ketens wel oog hebben voor kwaliteit in de zorg of dat zij meer gedreven worden door een winstgevende praktijkvoering van de deelnemende zorgverleners. Behalve de tandarts moet er immers nu nóg iemand verdienen aan de verleende zorg en wel de investeerder.
Investeerders hebben per definitie een ander belang dan zorgverleners. En tandartsen die aan het eind van hun loopbaan hun praktijk willen verkopen om de rest van hun leven een aanvulling te hebben op hun AOW, hebben dat ook. Hun potentiële kopers, jonge tandartsen, hebben eveneens ‘een belang’, maar daarin speelt winstgevendheid geen rol. Zij kiezen er dan ook vaak voor om niet te kopen of voor een keten te gaan werken, maar zoeken emplooi in een groepspraktijk. Het komende decennium gaat echter de helft van de huidige Nederlandse tandartsen met pensioen …
Dat die situatie gaat knellen, hoeft niet uitgelegd te worden. De patiënten mogen daar uiteraard niet de dupe van worden hebben. Tandartsen hebben dat plechtig moeten beloven/zweren voordat zij de bul in ontvangst namen.
Een tandarts reageerde in het FD op het artikel: ‘Ik ben een van de tandartsen die zijn solopraktijk verkocht aan een keten en zelf daarna ervaring heb opgedaan in de laatste jaren voorafgaande aan mijn pensionering door te werken
