1 Wat was de aanleiding van uw onderzoek?
Dit onderzoek begon met een vraag die meerdere tandartsen zich vast weleens gesteld hebben: ‘Waarom gebruiken sommige collega’s enthousiast veel digitale technologieën, terwijl anderen daar niet voor warmlopen en daar geen behoefte aan lijken te hebben?’ Daniël Wismeijer was een van de mensen die zich deze vraag stelde, en vervolgens mijn promotor werd. Die vraag boeide me: om ons heen zien we een grote invloed van digitalisering, bijvoorbeeld in de manieren waarop we tegenwoordig muziek beluisteren, de weg vinden in een onbekende stad, of zelfs een auto besturen. We denken allemaal wel eens na over wat dat voor ons verandert.
Maar wat gebeurt er nu eigenlijk bij digitalisering in de tandartspraktijk? Daar was eigenlijk verrassend weinig onderzoek over te vinden. Als de technieken die binnen de tandheelkunde beschikbaar zijn veranderen, wat zijn dan de gevolgen voor de mondzorg, en voor het werk van de tandarts? En zijn die veranderingen voor tandartsen wenselijk, of juist niet? Vervolgens ben ik een onderzoeksplan gaan schrijven om daarin wat meer inzicht te verkrijgen. Omdat er weinig bekend bleek te zijn over dit onderwerp binnen de tandheelkunde, werd het onderzoek vooral verkennend, en richtte ik me op het in kaart brengen van wat er nu eigenlijk aan digitale technologieën in de tandheelkunde gebruikt worden, en wat tandartsen daarin zien.
2 Wat heeft u precies onderzocht?
Toen ik me afvroeg waarom sommige tandartsen veel en andere weinig digitale technologieën gebruiken, leidde dit
