Zijn hoofdklacht is een diasteem ter plaatse van element 21. De huistandarts heeft al op verschillende manieren geprobeerd het diasteem op te vullen, maar wegens een traumatische palatumbeet van element 33 blijkt een duurzaam resultaat niet haalbaar. De mondhygiëne van de patiënt is ook nog eens verregaand ontoereikend, met marginale gingivitis en veel plaque.
Onze vragen aan u, lezer, waren:
- Welke behandelmogelijkheden zijn hier nog mogelijk?
- Waar zou u mee beginnen?
- Hoe zouden de kosten van een behandeling beperkt kunnen blijven?
Antwoord op vraag 1
Het ruimtegebrek speelt ons hier buitengewoon parten. Door de traumatische palatumbeet van element 33 is het vervaardigen van een regulier frame of een plaatprothese in het verleden geen succes gebleken, dus dat lijkt ook nu geen optie. De palatumbeet zorgt er mede voor dat er voor een vaste voorziening ook geen ruimte is en dat geldt evenzeer voor een implantologische oplossing. De patiënt heeft daar overigens niet de nodige financiële middelen voor.
Antwoord op vraag 2
Om te beginnen moet er natuurlijk ruimte worden gecreeerd, want pas als dit verwezenlijkt kan worden neemt het aantal behandelmogelijkheden toe. Om ruimte te kunnen maken voor een voorziening ter plaatse van element 21 zal een stabiele occlusie moeten worden gerealiseerd. Inkorten van de 33 zonder herstel van een stabiele occlusie zal leiden tot nieuwe uitgroei en het ruimtegebrek zal weer terugkeren. Hierdoor zal geen enkele voorziening (vast of uitneembaar) een goede prognose hebben.
In het vierde kwadrant
