Het gebruik van glasvezelversterking heeft, naast de toepassing van wortelstiften, een breder indicatiegebied gekregen binnen de tandheelkunde. Een van de redenen om te kiezen voor glasvezelversterking bij endodontisch behandelde elementen is dat een funderingsrestauratie van composiet niet in alle situaties voldoende weerstand kan bieden tegen de mechanische krachten waaraan een element wordt blootgesteld. Er is in het verleden veel onderzoek gedaan naar het effect van glasvezelversterking, maar er zijn nog maar weinig studies waarin het effect van zowel een glasvezelmat, een glasvezelstift als de combinatie hiervan zijn onderzocht. Daarnaast zijn er maar weinig studies die uitgaan van een situatie waarbij het overgrote deel van de klinische kroon afwezig is.
Het doel van deze studie was het onderzoeken van het invitro-effect van glasvezelversterking op de fractuurweerstand en het faalgedrag van endodontisch behandelde bovenpremolaren.
Studieopzet
Voor deze studie werden 96 humane éénwortelige bovenpremolaren met één wortelkanaal geselecteerd waarbij de klinische kroon verwijderd werd tot 1,5 mm boven de glazuurcementgrens. Alle elementen werden ingeharst in kunsthars mallen om het alveolaire bot te simuleren. Om de elementen weer restauratief te kunnen herstellen werd per element een transparante siliconen mal (Memosil 2, Heraeus Kulzer) gemaakt. Met behulp
