‘Het risico van blijvende arbeidsongeschiktheid is vrij groot voor een tandarts. Uit onderzoek blijkt dat maar 60 procent werkend de eindstreep van het pensioen haalt. Het vak is fysiek zwaar, de houding is statisch en je verricht precisiewerk.’ Dat zegt Marc Visser. Hij is tandarts en ergonoom en werkt als tandarts-docent en als adviserend tandarts van een verzekeraar.
Visser vergelijkt het werk van een tandarts met dat van een metselaar. Bloeddruk en hartslag van beide beroepsbeoefenaars blijken overeen te komen. ‘Maar een metselaar beweegt veel meer tijdens zijn werk, zodat het bloed afvalstoffen kan afvoeren. Bij een tandarts bewegen spieren en pezen veel te weinig.’
Slijtage volgens Marc Visser
De aanpak van beroepsziekten begint en eindigt volgens Visser bij preventie. ‘Je moet slijtage vóór zijn. Als je merkt dat je problemen hebt, ben je vaak te laat, is er iets kapot dat niet gerepareerd kan worden. Versleten schijven tussen wervels kun je niet herstellen.’
Preventie moet in de opleiding beginnen. Daar is wel aandacht voor, merkt Visser. ‘Groningen, waar veel pionierswerk is verricht, heeft zelfs een vrij uitgebreid programma. Wij besteden er in het Radboudumc ook aandacht aan, maar uiteindelijk draait het bij ons toch vooral om het aanleren van vaardigheden. Als een student een kroon of vulling moet maken vergeet hij of zij alles om zich heen. Het gaat om complexe handelingen die je wel honderd keer moet doen voor de vaardigheid er helemaal inzit. Dan is het lastig om ook op een
Ik herken mezelf in dit artikel. Bij afwisseling in je programma werk je veel lekkerder en je ochtend of middag is zo voorbij. Ben inmiddels 65 heb me ook altijd in allerlei bochten gewrongen om goed zicht te hebben en heb daardoor een versleten rug en kan niet meer ver wandelen laat staan hard lopen. In onze opleiding heeft slechts één persoon mij ooit gewezen op mijn zithouding