De tandarts in kwestie heeft over de periode 2015-2018 kosten in rekening gebracht aan zorgverzekeraars voor zorg die hij volgens die declaraties aan patiënten zou hebben verleend. De tandarts liet deze declaraties door Fa-med digitaal bij de zorgverzekeraars indienen waarna ze werden betaald. Naar aanleiding van een data-analyse van de ingediende declaraties werd de tandarts geselecteerd voor een controle naar terechte en feitelijke levering van gedeclareerde zorg. Het lukte door tegenwerking van de tandarts echter niet om deze controle uit te voeren  De verzekeraars stelden de tandarts voor om bijna 300.000 euro terug te betalen, waarna zou worden afgezien van detailonderzoek. Het verweer van de tandarts was dat hij vanwege de Wet bescherming persoonsgegevens geen persoonsgegevens aan klagers mocht verstrekken zonder de toestemming van zijn patiënten. Er is in het licht van artikel 87 lid 1 Zorgverzekeringswet (Zvw) geen overeenkomst tussen de tandarts en klagers zodat er geen verplichting bestaat voor de tandarts om de persoonsgegevens aan klagers te verstrekken, aldus de tandarts. Het college overweegt dat er wel sprake is van een overeenkomst zoals bedoeld in de Zvw, ook bij gebreke aan een schriftelijke vastlegging. Het college concludeert dat artikel 87 lid 1 Zvw van toepassing is, dat de tandarts dus gehouden is de gevraagde persoonsgegevens aan klagers te verstrekken en dit ten onrechte weigert. De tandarts stelt zich op geen enkele manier toetsbaar op en stelt alles in het werk om onder het onderzoek van klagers uit te komen. Daarom: klacht gegrond, schorsing van een jaar. Lees hier de volledige uitspraak.