Onze bevindingen
Vraag 1
De scherp begrensde, ovale, uniloculaire radiolucentie onder de 47, vlak voor de angulus mandibulae, betreft een ‘lingual submandibular gland depression defect’, mogelijk beter bekend als ‘cyste van Stafne’. In 1942 werd dit defect voor het eerst beschreven door een Amerikaanse oraal-patholoog genaamd Edward Stafne. Er zijn vele andere termen die gebruikt worden voor dit defect: ‘Stafne’s defect’, ‘gland depression’, ‘latente botcyste’, ‘statische beencyste’, ‘ectopisch speekselklierdefect’ of ‘idiopathisch mandibulair defect’.
De bekende term ‘cyste van Stafne’ of ‘latente botcyste’ is eigenlijk verwarrend en niet correct, want het betreft hier geen cyste. Op de röntgenopname manifesteert de entiteit zich als een cyste, maar in werkelijkheid is het géén holte die met epitheel bekleed en met vocht gevuld is. Het gaat hier om een impressie of indeuking van de onderkaak, aan de linguale zijde. Geen pathologische bevinding, maar een anatomische variatie. In deze impressie of indeuking van de onderkaak is een kwab van de glandula submandibularis gelegen.
Het betreft altijd een toevalsbevinding op de panoramaopname. Het veroorzaakt geen klachten bij de patiënt. Het is een zeldzame anatomische variatie. Het voorkomen wordt geschat op ongeveer 0,1%. Het wordt alleen aangetroffen bij volwassenen en vaker bij mannen dan bij vrouwen. De oorzaak hiervan is niet bekend.
Het ontstaan van Stafne’s defect is onduidelijk. Stafne zelf suggereerde in 1942 dat het ontstaan van de laesie congenitaal is. De laesie manifesteert zich echter pas op latere leeftijd, dus dit maakt zijn uitspraak onwaarschijnlijk. Anderen beweren dat de
