Wortelkanaaldesinfectie in beweging

Voorwaarde voor het afronden van mijn opleiding tot tandarts-endodontoloog aan het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam was het schrijven van een eindscriptie over een zelf uitgevoerd onderzoek. Ik bedacht dat het mogelijk moest zijn om dieper te desinfecteren dan we met de huidige oppervlakdesinfectantia doen. Natriumhypochloriet is een zeer krachtig desinfectans, maar het reageert/werkt snel uit na contact met organisch materiaal. Chloorhexidine dringt niet door in biofilms. Naast effectief moest de nieuwe methode ook veilig zijn omdat de wortelkanaalinhoud via het foramen apicale in direct contact staat met het lichaam.

Het door mij bedachte desinfectieconcept is een hooggeconcentreerde zoutoplossing die door diffusie moet doordringen in biofilms en accessorische wortelkanalen. Het voordeel van de toepassing van diffusie en osmose is dat je gebruikmaakt van natuurlijke processen . Ik ben simpel begonnen met de vraag of bestaande biofilms kunnen worden afgedood door de molariteit van het groeimedium te verhogen door er natriumchloride aan toe te voegen. Dit werkte, maar het desinfectieproces duurde te lang voor een klinische toepassing. Daarom heb ik gezocht naar een manier om het proces te versnellen. Uit literatuur over de conservering van voedingsmiddelen vond ik handvatten voor een volgende studie. Ik ben gaan zoeken naar zouten en combinaties van zouten die de biofilms sneller zouden elimineren. Een dergelijke zoektocht om reeds gegroeide biofilms af te doden was niet eerder gedaan. Eerder was alleen gekeken naar de groeiremmende eigenschappen van