Met de huidige apparatuur is een röntgenopname in een handomdraai gemaakt en levert een schat aan informatie. Wanneer is het maken van röntgenopnamen als aanvullend diagnostische hulpmiddel bij jeugdigen (2-13 jaar) ten behoeve van cariësdiagnostiek noodzakelijk? Wanneer is er een (terechte) indicatie om zo’n foto te maken? Hoe vaak dient dit dan opeenvolgend te gebeuren? Wanneer is het maken van panoramische röntgenopnamen bij jeugdigen noodzakelijk? En hoe vaak dient dit opeenvolgend te gebeuren? Zorgverzekeraars beperken inmiddels de vergoedingen voor een OPT. Wat rechtvaardigt röntgenonderzoek? Wanneer kunnen we dit achterwege laten?
Informatie uit de anamnese en intra- en extraoraal onderzoek kan leiden tot een diagnose. Voor het verkrijgen van aanvullende informatie over problemen in een (kinder) gebit kan naast de klinische inspectie een röntgenfoto een bijdrage leveren om tot een meer precieze diagnose te komen. Hiervoor staan intra- en extraorale opnamen met verschillende doelen ter beschikking. Zo geeft een solo of een bitewing een scherpomlijnde, gedetailleerde afbeelding en kan met een occlusale opname een ruimer overzicht van de elementen worden verkregen. Het maken van bitewings wordt met name gedaan om initiële (approximale cariës)laesies vroegtijdig op te sporen en/of reeds bestaande laesies
Wilt u dit premium artikel verder lezen?
Sluit eenvoudig een gratis proefmaand af of neem een abonnement om dit artikel en alle andere
premium berichten onbeperkt te lezen.
Bent u al abonnee? Log dan
in en lees verder.
Dit artikel is verschenen in
TandartsPraktijk nr. 7, 2017.
