Tandarts William Donald Kelley had een goedlopende praktijk als orthodontist in Texas toen bij hem in 1963, op een leeftijd van achtendertig jaar, alvleesklierkanker in een bevorderd stadium gediagnosticeerd werd. De mogelijke behandelingen waren bepekt. De prognose was somber. Hij zou binnen hooguit één jaar overlijden. De orthodontist was geen arts laat staan oncoloog. Maar hij was bekend met de publicaties van de Schotse embryoloog John Beard vroeg in de twintigste eeuw, die stelde dat de proteolystische enzymen die door de alvleesklier worden gemaakt de centrale rol spelen bij het verdedigen van het lichaam tegen kanker.
Kelley ontwikkelde een therapie om zijn eigen immuniteit tegen kanker te verhogen met een combinatie van specifieke voedingssupplementen, vooral grote doses proteolystische enzymen, en detoxificatie met koffieklysma’s. De tumoren krompen en de alvleesklierkanker verdween. Zo luidde althans de eigen casus die Kelley in zijn publicaties bekendmaakte.
Tandarts Kelley ging vervolgens zijn behandelingsmethode aan andere kankerpatiënten verkopen. Belangrijk, in theorie althans, was de metabolische typering om op iedere individuele patiënt gerichte voedingssupplementen te kunnen voorschrijven. Kelley kreeg steeds meer moeilijkheden met autoriteiten op staats- en federaal niveau, onder meer omdat hij geen arts of oncoloog was. Door zijn overtredingen werd zijn bevoegdheid als tandarts-orthodontist ingetrokken. Kelley ging zich
