Al decennialang worden in de literatuur chemische agentia beschreven die verkleuringen uit het glazuur en dentine van vitale gebitselementen kunnen verwijderen.1 Hydrochloorzuur (HCL) en waterstofperoxide zijn hier twee voorbeelden van.1 Verwijdering van verkleuringen door waterstofperoxide vindt plaats door een oxidatiemechanisme. Door het snel uiteenvallen bij het in contact komen met een materiaal waarmee het kan reageren, wordt actieve zuurstof afgescheiden. Het vermogen om vrije radicalen met ongepaarde elektronen en ionen af te scheiden die dankzij een laag moleculair gewicht gemakkelijk via microporiën door het glazuur heen het dentine binnendringen, resulteert in een blekende werking. Het duurde tot de introductie van nightguard vital bleaching (NGVB) door Haywood en Heymann2 in 1989 voordat het gebruik van waterstofperoxide in individuele lepels als thuisbleek-behandelmodaliteit wijdverbreid werd gepropageerd.
Achtergrond tetracyclines
Verkleuring van tanden en kiezen kunnen we onderverdelen in intrinsieke en extrinsieke verkleuringen. De intrinsieke verkleuring vindt plaats door interferentie met de odontogenese. Interferentie ontstaat door onder andere het gebruik van fluoride, tetracycline en tetracycline-derivaten, waaronder minocycline, doxycycline, chloortetracycline, dimethylchloortetracycline en oxytetracycline (tabel 1). In 1948 werd het breedspectrumantibioticum tetracycline voor het eerst geïntroduceerd voor de behandeling van veelvoorkomende infectieziekten bij ouderen en kinderen. De naam van dit antibioticum refereert aan de
