Wat zijn nu eigenlijk de verschillen tussen de traditionele en moderne operatietechnieken bij een apexresectie?
De traditionele techniek richt zich met name op het verwijderen van de apicale laesie door resectie van de wortelpunt onder een hoek en het vervolgens vullen van het apicale derde deel van het kanaal met amalgaam of een vergelijkbaars materiaal. Het voordeel van deze methode is de goede zichtbaarheid van de apex vanuit buccaal en de relatief eenvoudige plaatsing van de apicale vulling. De preparatie van het kanaal vindt meestal plaats met boortjes. Een onderzoek van Torabinejad (2009) toont aan dat deze manier van behandelen in het eerste jaar een hoger slagingspercentage heeft dan een endodontische revisie. Op langere termijn neemt dit percentage echter snel af.
De nieuwe, moderne technieken voor een apexresectie ontwikkelden zich in de jaren negentig en veranderden de volgende aspecten van de behandeling:
- Het gebruik van vergroting (operatiemicroscoop, loep of endoscoop) voor een nauwkeurigere behandeling.
- Een minimale hoek bij resectie (0 tot 10 graden).
- Het gebruik van ultrasone preparatiemethode in plaats van boortjes.
- De introductie van biocompatibele materialen zoals MTA (mineral trioxide aggregate).
Deze nieuwe technieken maken de apexresectie tot een voorspelbare behandeling. Een onderzoek van Setzer onderschrijft dit
