Hoe wordt iemand die op de wal geboren en getogen is tandarts op een van de eilanden? In het geval van tandarts Hans van der Meiden was dat niet zijn eerste keus. Hij ging na zijn opleiding aan de slag in een eigen praktijk in het westen van het land, maar was na verloop van tijd niet meer tevreden met wat hij deed. ‘Mijn vrouw en ik kregen kinderen en die zag ik veel te weinig’, vertelt hij. ‘Het was een drukke praktijk, dus als ik ’s ochtends de deur uit ging waren ze nog nauwelijks wakker en als ik ’s avonds thuiskwam gingen ze alweer bijna naar bed. Op een gegeven moment realiseerde ik me: daarvoor heb ik geen kinderen gekregen. Ik weet nog dat ik in mijn opleidingstijd werd geraakt door een opmerking tijdens een college van professor Egging: “Als je halverwege je carrière de kans hebt om nog een keer opnieuw te beginnen, grijp die dan”. Het werd tijd om mijn leven anders te gaan invullen.’
Van der Meiden ging op zoek naar een andere praktijk, en was bijna rond met een partij elders in het land, toen hem op Vaderdag in 1999 een exemplaar van De Terschellinger in handen werd gedrukt. ‘We gingen daar in de zomer altijd heen’, vertelt hij. ‘En in dat blad las ik dat een collega was gestopt en er al maanden niet in slaagde een opvolger te vinden. Het idee van praktijkvoeren op dat eiland
