Eigenlijk had Nico de Jong, tandarts in Rotterdam, in Zwitserland geboren moeten worden. Gelet op het aantal keren per jaar dat hij daarnaartoe gaat om te klimmen, heeft hij duidelijk zijn hart verpand aan dat land. Maar nu door corona de mogelijkheden beperkt zijn, draait hij ook zijn hand niet om voor een marathon in eigen land of een kilometertje of vier zwemmen.
Is De Jong ‘de topfitste tandarts van Nederland’, zoals in de redactie van TP in de voorbereiding op het interview werd gesteld? Het feit dat hij op de fiets, in korte broek naar de afgesproken plek voor het interview toe komt, is wel een indicatie. Het feit dat hij in de loop van het gesprek aangeeft later dezelfde middag eens lekker te gaan wielrennen zegt ook wel wat. ‘Toch vind ik die kwalificatie een beetje relatief hoor’, zegt hij met een lach. ‘Ik ben wel zestig tenslotte. Tussen de jongere collega’s zullen er aardig wat zitten die veel fitter zijn dan ik. Maar aan de andere kant: als je honderd zestigers op een rij zet, zal ik niet in de achterhoede zitten. En ik heb wel het geluk dat ik het voor een belangrijk stuk een beetje cadeau krijg. Ik word niet zwaarder – zelfs niet als ik daar moeite voor zou doen – en daar maak ik dankbaar gebruik van.’
Daar ziet hij inderdaad ook wel naar uit. Hij oogt jonger dan zijn jaren, is slank en gespierd en ziet eruit alsof hij zo de marathon kan lopen. Dat heeft hij dan ook inderdaad al een paar keer gedaan. En hoewel hij in de loop van het gesprek meerdere malen herhaalt dat je keuzes moet maken en niet alles kunt doen, ook niet op sportgebied dus, rolt steeds weer een anekdote over een andere sport van zijn tong. ‘Fanatiek ook’, geeft hij toe, ‘maar wel voor de lol.
Dit artikel is verschenen in TandartsPraktijk nr. 8, 2020.
