1 Wat was de aanleiding van uw onderzoek?
Tanden fluoresceren groen als met blauwpaars licht (golflengte 405 nm) op het tandweefsel geschenen wordt. Deze fluorescentie van tanden en kiezen wordt minder als (lokale) demineralisatie van de harde tandweefsels optreedt. Dit fluorescentieverlies is een maat voor de demineralisatie die met deze methode op de gladde vlakken in de tijd gevolgd en gekwantificeerd kan worden. Met behulp van specifieke filters kunnen we de tanden toch als ‘wit’ zien op de fluorescentiefoto’s in plaats van groen, waardoor de demineralisaties nog duidelijker uitkomen als donkere vlekken (de bekende ‘white spot’ laesies, afbeelding 1a-b). Deze foto’s maken de communicatie met patiënten makkelijker. Ze kunnen eenvoudig vervaardigd worden met behulp van de QLF-camera (afbeelding 2a-b).
Bij het maken van deze fluorescentiefoto’s bleek tandplaque soms ‘in de weg’ te zitten om de demineralisaties goed te kunnen visualiseren, omdat een deel van de tandplaque rood fluoresceert (afbeelding 3a-b). Eerder onderzoek naar fluorescentie-eigenschappen van tandplaque bij deze golflengte liet zien dat rode fluorescentie vaak te zien is op plekken met grote carieuze laesies. Omdat cariës altijd begint met tandplaque, was het hoofddoel van mijn promotie te onderzoeken of deze rode fluorescentie ook als indicator kan dienen vóórdat de cariës klinisch zichtbaar is. En dit ook te onderzoeken voor gingivitis. Tot nu toe wordt preventie in de tandheelkunde toegepast op iedereen die veel tandplaque in de mond heeft. Dit kan mogelijk efficiënter: we kennen allemaal de patiënten die
