Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Marktfailliet

Arthur van Winsen
Het is oktober 2018. Het Slotervaartziekenhuis en de IJsselmeerziekenhuizen moeten sluiten vanwege een onafwendbaar faillissement. De verantwoordelijke minister Bruins van Volksgezondheid spartelt in de media. Eerst beweert hij dat de sluiting van deze ziekenhuizen geen zaak is van de overheid maar van de markt. Later, onder druk van de media, als er patiënten in levensgevaar dreigen te komen, komt hij in beweging. Het debacle van het marktdenken is voor iedereen inzichtelijk geworden. Er is geen overheid meer die primair de verantwoordelijkheid neemt over de gezondheidszorg. We zijn overgeleverd aan de barmhartigheid van ziekenhuiskoopmannen als Loek Winter en Zorgverzekeraar-CEO’s met groteske salarissen.
Premium
https://static-content.springer.com/image/art%3A10.1007%2Fs12496-019-0004-2/MediaObjects/12496_2019_4_Fig1_HTML.jpg

In een opiniestuk in Het Parool van 21 augustus 2018 slaakte de decaan van de ACTA een cri de coeur over de mondzorg die ontoegankelijk is geworden voor de onderklasse en de tuimelende middenklasse van onze samenleving. Helder verhaal, helemaal mee eens. Maar het was natuurlijk al bij de invoering van de Wmg (Wet marktordening gezondheidszorg) in 2006 volkomen duidelijk dat dit ging gebeuren. De ziekenfondsverzekering kwam te vervallen en de tandheelkunde ging voor de meesten uit de basiszorg. Nooit iemand over gehoord destijds. Het was toen één en al jubelstemming over innovatie en dynamiek. Niemand (van KNMT, ANT tot ACTA) die toen een lans brak voor een solidair basispakketje tandheelkunde. Tja, dat opinieartikel van de ACTA-decaan had de smaak van mosterd na de maaltijd met brandend maagzuur als gevolg.

De markt zou de zorg en het onderwijs efficiënt, gecertificeerd en toegankelijk maken. Kwaliteit en transparantie waren de trefwoorden. Er werd echter dusdanig bezuinigd dat de opleidingscapaciteit tekortschoot voor de maatschappelijke behoeften.

Exemplarisch hiervoor was het gebrek aan leerkrachten op basisscholen in Amsterdam dat werd opgevuld door gemeenteambtenaren, mensen zonder enige onderwijsbevoegdheid en geen enkele ervaring binnen het onderwijs. Elke kwaliteit die hier moeizaam door scholing en nascholing bereikt was, werd zo door een nalatige overheid in één klap van tafel geveegd. Nood breekt immers wet. Zo kan het gebeuren dat mondhygiënisten onze taken moeten overnemen wegens

Premium

Wilt u dit artikel lezen?


    Al abonnee? Log dan in

    Dit artikel is verschenen in TandartsPraktijk nr. 1, 2019.

    Geef uw reactie

    Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.