Interdisciplinaire optimale communicatie maakt zo veel mogelijk! Directe belasting van een solitair element
Walter Van Breda
Hilde De Vree
In dit artikel willen we illustreren dat dankzij optimale communicatie tussen het tandtechnisch laboratorium, de implantoloog en de restauratief tandarts het plaatsen van een direct belast implantaat met kroon, ter vervanging van een solitair element, sterk vereenvoudigd en voorspelbaar kan worden uitgevoerd. Het gebruik van een 3D-planningssysteem is hierbij onmisbaar.
Een gezonde jonge vrouw van 21 jaar, die niet rookt, mist twee definitieve laterale snijtanden in de bovenkaak. De definitieve hoektanden staan op de positie van de laterale snijtanden. De melkhoektanden 53 en 63 zijn nog aanwezig en staan op de positie van de definitieve hoektanden (afbeelding 1–3). De patiënt werd tijdens de laatste fase van de orthodontische behandeling naar ons verwezen met de vraag een plan op te stellen om de melkhoektanden te vervangen door implantaten.
Afb. 1 Gemiddelde lachlijn.
Afb. 2 Intraorale situatie: het niveau van de marginale gingiva op de melkhoektanden is 2 mm te ver naar incisaal.
Afb. 3 Detail van de lachlijn.
Volgens het conventionele implantologieprotocol wacht je na extractie eerst de wondgenezing af om nadien een implantaat te plaatsen. We kunnen echter ook een directe implantaatplaatsing toepassen om zo de contour van de weke delen zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke vorm te behouden1. Omdat hier mogelijk meer risico’s aan verbonden zijn, is een eerste belangrijke stap in de planning het maken van een esthetische risicoprofielanalyse2.
Bij deze patiënt zien we op het orthopantomogram (afbeelding 4) voldoende ruimte tussen de buurelementen, maar
