Als er in de praktijk wat mis gaat, willen tandartsen de schuld daarvan nog wel eens bij de patiënt leggen. Dit geeft namelijk een comfortabel gevoel: niet de tandarts hoeft te veranderen of zich te verantwoorden. Het is de patiënt die de fout maakt. Bijvoorbeeld door onverwacht te slikken, zijn tong in de boor te steken, niet voldoende zijn mond te openen, et cetera.