Sommige gebitssituaties komen we niet elke dag tegen. Ze roepen vragen op, dwingen ons tot verdieping en vormen tegelijkertijd een uitdaging. Een interdisciplinaire aanpak is vaak nodig om alle ter zake doende informatie te verzamelen teneinde de juiste afwegingen te kunnen maken op grond waarvan de aangewezen strategie bepaald kan worden. In het geval van onderstaande casus werd de expertise van een orthodontist en een kaakchirurg ingeroepen. Uiteindelijk vormde een non-invasieve restauratieve aanpak de oplossing voor dit zeldzame probleem.
Een patiënt van 23 jaar meldt zich met de volgende functionele hulpvraag: ‘Ik kan rechts niet zo goed kauwen; er past bijna een pindanoot tussen mijn kiezen zonder dat ik de pinda kan ‘kraken’. Ik heb dit al langere tijd, maar ik ben er meer last van gaan ondervinden en vraag me af of er niet iets aan gedaan kan worden.’
De jongeman laat in occlusie een flinke verticale open ruimte zien aan de rechterzijde ter hoogte van de tweede premolaar en eerste molaar. Ook aan de linkerzijde blijkt de verticale occlusie ter hoogte van de eerste molaren open, zij het in mindere mate. De mondhygiëne van de patiënt is verzorgd en de dentitie is cariësvrij. (Afbeelding 1a–b)
Op 13/14-jarige leeftijd is de patiënt orthodontisch behandeld waarna, volgens schriftelijke rapportage, een goede sagittale relatie werd bereikt met een esthetisch bevredigend resultaat. (Afbeelding 2a–c) Over de occlusie is geen aparte melding gemaakt. Nu de patiënt me de
