Ik denk dat ze hier een goed punt hebben, maar meen ook dat jeugdartsen dat wel weten. Die zien vrijwel alle kinderen, maar alleen signaleren, voorlichting geven en naar de tandarts sturen is dus niet genoeg. Als hulpverlener kun je echter weinig als ouders niet willen.’
‘Lift the lip’: cariësdetectie en verwijzing naar een mondzorgverlener. Waarom geen standaardprocedure bij alle consultatiebureaus? (Bron: NTvG, a8071)
Hoezo? Je moet ouders niet alleen naar de tandarts sturen, maar ook nagaan of een mondzorgverlener is bezocht. Zo niet, dan kan men niet zijn handen in onschuld wassen (meldcode!). Vandaar ons pleidooi voor een integrale benadering in het NTvG-artikel: ‘Het opzetten van multidisciplinaire ketens is een voorwaarde om het doel van een integrale aanpak te bereiken. Dat vraagt om het leggen van een bestendige verbinding tussen de huisarts, zorgverleners in de jeugdzorg en jeugdgezondheidszorg, en mondzorgverleners. Elkaars expertise benutten en in samenhang inzetten met het oog op het belang van het kind, dat moet voor iedere zorgverlener het kompas zijn.’
Over de aanpak van de verwaarloosde mondgezondheid door kinderen naar de tandarts te sturen schreef Yolanda van der Graaf: ‘(…) Dan heb je meer aan echte public-health-maatregelen, zoals fluoridering van het drinkwater. Dit is verreweg het effectiefst, maar deze vorm van preventie is in Nederland na een maatschappelijk debat van 30 jaar gesneuveld. Het was een te grote aantasting van de keuzevrijheid van het individu. Daar heb je als baby die werd geboren achter een verkeerde voordeur, helemaal niks
