Digital Smile Design is ‘hot’. Het is een veelbesproken onderwerp en heeft zich inmiddels verankerd in de esthetische en restauratieve behandelplanning. DSD is een multi-inzetbaar concept dat diagnostiek kan versterken, communicatie kan verbeteren en de voorspelbaarheid gedurende de behandeling ten goede kan komen. Om deze redenen kan ik eenieder aanraden om DSD te gaan toepassen in de algemene praktijk. Maar hoe doe je dat? Onderstaand zal ik de door mij toegepaste procedure toelichten.
Om gestandaardiseerd goede portretfoto’s te vervaardigen is het prettig om over onderstaande outillage te beschikken. Persoonlijk vind ik het het mooist als portretfoto’s ‘high-key’ worden geschoten. In high-key foto’s overheersen de lichte tonen en zijn zware contrasten niet aanwezig.
Indien mogelijk is het fijn om een aparte ruimte (bijvoorbeeld een back office of bespreekkamer) in te richten voor portretfotografie. Het kan ook in een behandelkamer, maar er is dan wel tijd nodig om deze gereed te maken voor portretfotografie (afbeelding 1–3) en daarna dan weer in de oorspronkelijke staat te brengen.
Afb. 1 Canon 6D DSLR met Canon 100 mm F2.8 EF macro USM, op een statief van Sirui KTV-204 met L-bracket.
Afb. 2 High key set-up. Softbox 1 is voor het inflitsen van de patiënt. Softbox 2 staat bij voorkeur achter een object en is voor het inflitsen van de achtergrond.
Statief: Een ‘tripod’ ofwel driepootstatief, met als voorwaarde dat deze voldoende hoog uitgeschoven kan worden zodat iets van bovenaf op het mandibulaire occlusale vlak kan worden ingeschoten.1
Body: Een digitale spiegelreflexcamera (DSLR), ongeacht welk merk. Meest gebruikt zijn Nikon en Canon, omdat voor dit merk goede ringflitsers of dual-point flitsers beschikbaar zijn voor intraorale fotografie. Met
