De behandeling van kinderen is een veelzijdig onderdeel van de tandheelkunde. Het vraagt interesse voor kinderen, maar ook aandacht voor de ouders die geïnformeerd moeten worden hoe ze hun kind behoeden voor tandziekten. Als tandarts ben je vraagbaak bij wie de ouders terechtkomen als er klachten zijn of als processen niet normaal (lijken te) verlopen. Maar diagnostiek van tandontwikkeling is niet altijd eenvoudig, het vraagt een systematische aanpak om tot de meest waarschijnlijke diagnose te komen. In dit artikel wordt die systematische aanpak beschreven.
Er kan sprake zijn van problemen met de wisseling en doorbraak van gebitselementen of van gebitselementen die bij doorbraak een afwijkend uiterlijk hebben. Naast een afwijking in de samenstelling en structuur van het glazuur en/of dentine kunnen er afwijkingen in vorm, kleur en aantal aanwezige gebitselementen worden waargenomen. In al die gevallen komen de ouders met vragen over wat er aan de hand is en wat de eventuele consequenties zijn op de korte en lange termijn. Tijdens mijn werk bij de afdeling Kindertandheelkunde en het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde binnen de Universiteit van Nijmegen kwam het zelden voor dat een kind met een tandontwikkelingsstoring werd verwezen met een juiste diagnose.
Waarom Is Goede (Vroeg)Diagnostiek Belangrijk?
Voor verontruste ouders is hun eigen tandarts de eerste professional naar wie ze met vragen toegaan indien de tandontwikkeling niet normaal lijkt te verlopen. Men vraagt dan wat er aan de hand is, wat dit betekent voor de tanden en/of kiezen die nog niet zijn doorgebroken en wat er op de lange termijn met deze tanden en/of kiezen gaat gebeuren. Ik heb jonge patiënten gezien, bij wie de eerste blijvende molaar na die doorbraak klachten had gegeven. In de veronderstelling dat het
Dit artikel is verschenen in TandartsPraktijk nr. 7, 2022.
