Bekend is dat bij de 13-jarige jongen door een trauma op 8-jarige leeftijd de 21 geavulseerd en teruggeplaatst is. Daarna zijn de elementen niet meer vervolgd. De KNMT-praktijkrichtlijn tandletsel (zie kader op pagina 16) is destijds om onbekende redenen niet gevolgd. Bij intraoraal onderzoek na vijf jaar blijken de 11 en 21 pijnlijk bij percussie. Palpatie van de omliggende weefsels geeft een lichte gevoeligheidsreactie. Er zijn geen pockets te constateren en de elementen lijken niet verkleurd. De buurelementen reageren normaal op de sensibiliteitstesten en de 11 en 21 reageren niet. In het onderfront geven alle elementen normale reacties. Op de nieuw gemaakte röntgenfoto (afbeelding 1) blijkt een redelijk grote apicale radiolucentie van de 11 aanwezig. Bij de radix van de 21 doet het röntgenbeeld externe (ontstekings)resorptie vermoeden. De diagnose voor beide elementen is: een pijnlijke parodontitis apicalis.
Behandeling
Het plan voor de 11 is een wortelkanaalbehandeling- ‘open apex’ met gebruik van mineral trioxide aggregate (MTA). Bij de 21 proberen we het resorptieproces te stabiliseren door middel van calciumhydroxide (Ca(OH)2) en bij succes gevolgd door een MTA-kanaalvulling. Dit om het element zo lang mogelijk te behouden en implanteren zolang mogelijk uit te stellen.
Na openen van de 11 controleren we de apicale diameter en lengte. De diameter is groter dan vijl 60 en de werklengte wordt 24 mm. Het
