Bij analyse van prehistorische schedels hebben antropologen indicaties gevonden van het gebruik van draden voor het schoonhouden van het gebit. Het was echter tandarts Levi Spear Parmly uit New Orleans die in zijn in 1819 verschenen boek A practical guide to the management of teeth het concept van dentaal flossen algemeen bekend maakte. Parmly stelde de vraag: ‘To what then are the disorders of the teeth to be attributed?’ Dit was nog een halve eeuw vóór de opkomst van de theorie van ziektekiemen als oorzaak van infecties en andere aandoeningen, en bijna driekwart eeuw voordat de rol van bacteriën bij tandbederf zou worden vastgesteld. Toch zat tandarts Parmly, zonder kennis van de microbiologie, op het goede spoor.
‘I can now assure my readers, that the result of my labours, founded on the successful prosecution of a series of the most numerous and satisfactory experiments … that the relics of what we eat or drink, (without regard to its quality) being allowed to accumulate, stagnate, and putrefy, either in the interstices of the teeth, as is most commonly the case, or else in those indentures on their surface favourable for the lodgement of food, is universally the cause of their decay, and generally of
