Het begrip ‘radio’ is rond de twintigste eeuwwisseling gevormd uit het Latijnse radius (straal). Elektromagnetische (radio)golven stralen in alle richtingen van de bron signalen uit, door de lucht en zelfs door een vacuüm. Dit in tegenstelling tot de elektrische signalen in het koperdraad tussen twee telegraaftoestellen of twee telefoons.
Toch werd het verschijnsel van elektromagnetische communicatie in de vroege decennia van de twintigste eeuw niet als ‘radio’ maar als ‘draadloze telegrafie’ en ‘draadloze telefonie’ ontwikkeld. De belangrijke pioniers op dit gebied, zoals de Italiaan Guglielmo Marconi, zagen de ontwikkeling voornamelijk als – evenals bij de telegraaf en de telefoon – punt-tot-punt-communicatie, vooral waar verbinding door elektrische draden niet mogelijk was: voornamelijk met schepen op zee.
Titanic
De ontwikkeling van de radio in de twintiger jaren van één zender naar honderden, duizenden, en uiteindelijk miljoenen ontvangers was voornamelijk een Amerikaans verschijnsel. Al in de eerste decennia van de nieuwe eeuw was onder anderen de Amerikaanse uitvinder Lee De Forest actief bij het ontwikkelen van de radiolamp voor het continu door de lucht verzenden en ontvangen van geluiden (stemmen, muziek, enzovoorts). Toch bleven bij draadloze communicatie de traditionele punten en streepjes van de morsecode in gebruik in het tweede decennium van de eeuw.
Bijzonder merkwaardig
