In 1986 werd prof.dr. Luzi Abraham-Inpijn door een ACTA-collega gevraagd naar haar mening over een medisch probleem. Ze gaf niet alleen antwoord, maar verstrekte ook meer informatie over de aandoening en gaf advies hoe het beste te handelen. Dat bleef niet zonder gevolgen: ze werd vaker door collega’s geraadpleegd en niet alleen over medische problemen van hun patiënten, maar ook over die in de privésfeer. Dat deed haar besluiten zich open te stellen voor het geven van adviezen aan tandartsen, maar alléén als het hun patiënten betrof.
Dat was in feite de start van haar rubriek ‘Feedback Post’ in TP. In het nummer van TP dat u nu in handen heeft, geeft Luzi op pagina 22-26 een boeiend verslag van 30 jaar vragen van lezers, die zij heeft geïnventariseerd en gecategoriseerd: in totaal 4016 vragen.
De drijfveer van Luzi is altijd geweest tandartsen van het belang overtuigen dat zij hun patiënten beter moeten kennen dan alleen maar als mensen met een gebitsprobleem. Een eerste aanzet daartoe was haar poging tandartsen de bloeddruk te laten opnemen van patiënten die de praktijk bezochten en die aan het dossier van de patiënt toe te voegen: een signaalfunctie hanteren. Maar Luzi kreeg hiervoor geen voet aan de grond.
Toch volhardde zij in haar ‘gevecht’ om tandartsen structurele informatie te laten verzamelen over hun patiënten. Natuurlijk vooral als grotere interventies bij hen noodzakelijk waren: in hoeverre is mijn patiënt medisch gecompromitteerd? Zo werd zij de drijvende kracht achter een
