De column sloeg aan. Dat bleek uit het tempo waarin deze werd rondgestuurd door enthousiaste collega’s en die deze vaak van commentaar voorzagen, zoals: ‘Prachtig treffende schets van de situatie. Noch kwaliteit noch smaak noch oordeel van gebruiker tellen.’ Voor degene die de digitale column gemist hebben staat deze in analoge vorm op pagina 29 van dit nummer.
In dezelfde maand verscheen het blad Medisch Ondernemen met een ‘INNOVATIESPECIAL’, waarin allerlei kanttekeningen werden geplaatst bij de randvoorwaarden.
In dezelfde maand moest ik voor het UMCG een ‘Prospectieve risicoanalyse voor medische hulpmiddelen’ maken, wat niet eenvoudig bleek te zijn, want ik had een handleiding van 15 pagina’s nodig om dit klusje in mijn vakantiedagen te klaren. Het gaat om een apparaat met een CE-markering, dat dus in Europa op de markt gebracht mag worden. Het betreft een druksensor waarmee overbelasting kan worden gemeten, waardoor het aantal endodontische behandelingen dat ten onrechte gestart wordt kan worden verminderd, kronen op implantaten minder snel kapotgaan en overbelasting van implantaten kan worden gereduceerd. Met onze ‘gouden standard’ arti-shimstock en articulatiepapier kunnen we dat niet. Automatismen stellen we blijkbaar niet zo gemakkelijk ter discussie.
Dit soort innovaties zijn ontwikkeld door studenten en ingenieurs van technische universiteiten voor niet-tandheelkundige doeleinden. Zij blijken de tandheelkunde vaak ver vooruit te zijn.
In de ‘INNOVATIESPECIAL’ staat dat ons zeer binnenkort een digitale tsunami te wachten staat: het omslagmoment waarop alles anders en beter gaat worden. Ik vraag me af of we daar klaar voor
