Dat we momenteel niet zoveel meer over MPX horen is begrijpelijk. De ziekte heeft over het algemeen een mild beloop en is in potentie niet dodelijk. Bovendien vallen de besmettingsaantallen mee. Volgens het RIVM zijn er in Nederland momenteel ongeveer 1.200 mensen bij wie de ziekte is vastgesteld. Mondzorgprofessionals moeten echter om twee redenen alert blijven. De eerste is hun eigen veiligheid. MPX verspreidt zich mogelijk via druppels uit blaasjes of uit de mond-keelholte, hoewel deze kans op besmetting langs deze weg momenteel als laag wordt ingeschat. Onderzoek gepubliceerd in The International Dental Journal bevestigt dit: tandartsen die voldoende beschermingsmiddelen dragen (mondkapje, masker etc.) lopen vrijwel geen risico op MPX-besmetting. De tweede reden om alert te blijven is dat MPX zich vaak als eerste in de mond manifesteert. Het gaat dan om roze gekleurde blaasjes in het mondslijmvlies. In sommige onderzoeken zijn mondzweren bij bijna een kwart van de MPX-patiënten geregistreerd. Toch worden de plekjes zelden door de patiënt opgemerkt. Ze veroorzaken in een vroeg stadium geen pijnklachten en ze barsten onmiddellijk als gevolg van tongbewegingen en kauwen. Wat rest is een kratervormige, rode laesie. De tandarts kan daarom de eerste zijn die de plekjes opmerkt tijdens onderzoek of behandeling. Meer informatie over MPX staat op de site van het RIVM.
