Diep afgebroken gebitselementen met weinig houvast en minimale ferrule zorgen voor aanzienlijke uitdagingen in de restauratieve tandheelkunde. Het ontbreken van substantiële tandstructuur maakt traditionele restauratiemethoden vaak moeilijk, waardoor alternatieve benaderingen, zoals adhesieve tandheelkunde, cruciaal worden. De uitdagingen van diepe breuken benadrukken de evolutie naar geavanceerde, op hechting gebaseerde restauratiemethoden in de moderne tandheelkunde. Dit artikel beschrijft de behandeling van het restaureren van gebitselementen zonder ferrule, vrij van stift en kroon, geïntegreerd met biomimetische concepten en aan de hand van representatieve casuïstiek.