In het staartje van de loopbaan lijkt zelfs de meest doorgewinterde solist te verlangen naar een ‘stukje ontzorging’. Geen aandacht meer hoeven besteden aan administratieve taken, niet piekeren of je als zestiger nog moet investeren in een nieuw röntgenapparaat, minder lange dagen draaien… Tandarts Robin Nieboer verplaatste zijn stoel in een solopraktijk in Oegstgeest na 39 jaar naar een groepspraktijk, 150 meter verderop.
Nieboer: ‘Ik wilde mijn praktijk scheiden van mijn woonhuis. Mét praktijk kan ik nooit verkopen. En ik wilde vrij man zijn. Ik ben 68, de leeftijd om je langzaam terug te trekken. Dat wil ik nog even doen zonder alle administratieve sores. Er is nu wel erg veel administratief werk, jonge collega’s krijgen een veel grotere regeldruk voor hun kiezen, dat maakt het denk ik minder interessant om alles in je eentje te doen. Ik zou het hen ook niet meer adviseren.’
Groepspraktijk: warm bad
De overgang is Nieboer meegevallen: ‘Mijn assistenten die zijn meegegaan noemen het een warm bad. Ik denk niet: had ik dit maar eerder gedaan. Wel is het leuk om nog even mee te maken. Er loopt hier een dame rond die ooit bij mij begon al stagiair. De sfeer is goed, de bedrijvigheid bevalt me. Ik kan me met mijn vak en met mijn patiënten bezighouden en ben voor de rest vrij man. Dit is een mooie manier om af te bouwen, langzaam minder te gaan werken, een jaartje of twee nog denk ik.’
Ook Nick
