Klager wilde in zijn bovenkaak een vaste prothese laten plaatsen in plaats van de uitneembare voorziening die hij had. De tandarts plaatste daarop tien implantaten in de bovenkaak en (uiteindelijk) negen in de onderkaak, als basis voor een vaste brugconstructie in zowel de boven- als de onderkaak. Naar het oordeel van het college heeft klager met het plaatsen van (veel) meer implantaten dan noodzakelijk een ondoelmatige tandheelkundige behandeling uitgevoerd, waarmee hij de klager niet alleen onnodig veel klachten en napijn heeft bezorgd, maar ook onnodig op kosten heeft gejaagd. “Dat het gezien de omstandigheden mogelijk was om 19 implantaten te plaatsen, wil niet zeggen dat dat dan ook een doelmatige tandheelkundige behandeling is”, aldus het college.”Een vaste brug kan doorgaans op minder implantaten worden bevestigd.” Een ander feit dat zwaar meewoog, was dat de tandarts tot twee keer toe onterecht een toeslag voor zirkonium factureerde en dit tot op de zitting bleef ontkennen. Het college stelt verder vast dat verweerder ernstig tekort is geschoten doordat hij geen uitgebreid vooronderzoek heeft gedaan naar de prothetische situatie in de mond van klager en hoe een nieuwe voorziening vorm te geven. Het college concludeert dat het behandelplan en de informed consent-brief onvolledig zijn en dat klager daaruit niet goed heeft kunnen opmaken welke verwachtingen hij kon hebben en welke maatregelen hij diende te nemen voor en na de behandeling. Hoewel het behandelplan uitgaat van acht implantaten in de bovenkaak, heeft verweerder er tien geplaatst. Verweerder heeft dit zonder overleg met klager gedaan. Dit betekent dat verweerder per operatief is afgeweken van het behandelplan en dat daarvoor derhalve geen informed consent was. Ten slotte stelt het college op basis van de stukken vast dat met name een aantal e-mails van de officemanager van de praktijk van verweerder aan klager onprofessioneel zijn en niet getuigen van een bejegening en empathie die van een professionele zorgverlener verwacht mag worden. Het handelen van de officemanager valt toe te rekenen aan de tandarts. Lees hier de zaak en de uitspraak.