Een 35-jarige man met ernstige gebitsslijtage is volledig gerehabiliteerd met behulp van directe composietrestauraties. Na de behandeling is het belangrijk een fysiologische occlusie en articulatie te bewerkstelligen voor het comfort van de patiënt en de levensduur van de restauraties. In deze casus is dit digitaal gedaan met behulp van de T-Scan. Na het raadplegen van PubMed blijkt dat de T-Scan de enige occlusale indicator is die het vermogen heeft om premature contacten op te sporen en kauwkrachten ‘real-time’ kan kwantificeren. Met articulatiepapier alleen is dit niet mogelijk. Moet bij elk groot werkstuk of een totale rehabilitatie gebruikgemaakt worden van de T-Scan?