Zijn wij daar als tandartsen bevreesd voor? 20.000 tandartsassistenten die op de Dam demonstreren voor een betere CAO, salarisverhoging en betere (secundaire) arbeidsomstandigheden? Niet nodig, want als er één beroepsgroep is die wel héél belazerd georganiseerd is, is het die van tandartsassistenten. Hoe is het toch mogelijk dat er geen belangenverenging bestaat voor tandartsassistenten?

Wij tandartsen spinnen er garen bij in een tijd waarin wordt gesproken over de totstandkoming van een CAO voor de mondzorg. Wij zijn namelijk wél goed georganiseerd en worden hierin uitstekend vertegenwoordigd door de KNMT. Maar wij spelen een gewonnen wedstrijd van verdeel en heers. Natuurlijk praten we met mensen uit het veld; heel veel zelfs. Met tandartsen, assistenten, mondhygiënisten en zelfs verschillende vakbonden. Wij praten met één mond en horen meningen aan uit heel veel verschillende monden. Dat is fijn, want dan kunnen we aan het einde van de rit zeggen dat het volstrekt onmogelijk is om tot een consensus te komen. En zo slagen wij erin dit feodaal stelsel overeind te houden.

Tandartsassistenten zweren trouw aan hun werkgever en staan hem of haar bij in goede en slechte tijden. Wat krijgen ze daarvoor terug? Hun baan tegen een door de werkgever vastgesteld salaris en tegen door de werkgever vastgestelde voorwaarden.

Maar wat doen we als die assistenten straks geen zin meer hebben in ons feodaal stelsel? Als opleidingen tot assistente leeglopen? Ach om Hendrikus Colijn nog maar eens op te poetsen: ´Gaat u maar rustig slapen´, zolang de assistentes niet georganiseerd zijn is er niets aan de hand.